زنی پسرش را به سینما می بردو دقیقا به قدری که برای سنما رفتن لازم بود ،پول همراه داشت.پسر با شوروهیجان دم به دم از مادرش می پرسید که پس کی به سینما می رسند.سر چهارراه که به خاطر چراغ قرمز ایستاده بودند،زن گدایی را دید که در پیاده رو نشسته بود و صدایی را شنید که به او گفت:
- هر چی پول داری ،به او بده!
زن به بحث با آن صدا پرداخت .او به پسرش قول سینما داده بود .صدا دست بردار نبود:
- تمامش را بده!
زن گفت:
- می توانم نصفش را به بدهم.پسرم هم می تواند تنها به سینما برود و من بیرون می مانم تا او از سینما بیاید.
اما صدا مایل به جرو بحث در این مورد نبود:
- همه را به او بده!
زن اصلا وقت نکرد تا ماجرا را برای پسرش توضیح دهد.اتومبیل را متوقف کرد و همه پولی را که داشت ،به گدا داد.گدا گفت:
- خدا هست.شما این را به من اثبات کردید.امروز روز تولد من است. دلم گرفته بود.خجالت می کشیدم گدایی کنم.به همین دلیل تصمیم گرفتم گدایی نکنم و در دل گفتم:اگر خدایی هست،هدیه ای به من می دهد.(بر گرفته از کتاب مکتوب نوشته ی پائولو کوئیلو - مطلب شماره ی 81)
گاهی آنقدر به دلیل مشکلات متعدد تحت فشار روحی قرار می گیریم که فراموش می کنیم که هنوز کسی هست که با تمام وجودش به ما عشق می ورزد،ما را با تمام وجود پشتیبانی می کند.
گاه از اتفاقات پیش آمده آنچنان خسته می شویم که فراموش می کنیم شاید قرار بود اتفاق بدی برای ما بیفتد.کسی که همیشه همراه ماست.آنقدر به ما نزدیک است که نمی دانیم در کجا به دنبالش بگردیم.
او خوب می داند چه چیز برای ما بهترین انتخاب است.او مصداق این جمله است:الله اعلم بما لا نعلم(خداوند آگاه تر است بر چیزی که ما آگاه نیستیم)
پس سعی کنیم همیشه به آگاهیش ایمان داشته باشیم،چرا که هرگز ما را نا امید نمی کند.هرگز فراموش نکنیم بهترین پشتیبان ما در سختی ها و مشکلاتمان است(با تمام وجود از او ممنون و متشکریم)
با تشکر و سپاس فراوان از راهنمای عزیزم که بهترین هدیه را به من داد(س.ا.ط)
